Bliskość drugiego człowieka ma ogromny wpływ na nasze życie. Zbyt duże zbliżenie się może być przejawem agresji, a zbyt małe oznaką chłodu i braku troski. Nigdy jednak nie pozostajemy obojętni wobec bliskości drugiego człowieka, bez względu na to, jaka ona jest. Spektakl BLISKO to poszukiwanie różnych jakości bliskości, które kształtują się formowane przez indywidualne potrzeby, ale też konkretny moment, w którym zbliżamy się do kogoś. Właśnie czas – mierzony w spektaklu przez wahadło i powiązaną z jego ruchem muzykę – jest kluczowym narzędziem, które kształtuje choreografię i osadzone w niej relacje pomiędzy performerami.
Każdy z nich kreuje na scenie inne doświadczenie bliskości lub jej poszukiwania. Przyglądają się sobie, a ich działania krzyżują się wytwarzając nowe konteksty, szanse i wyzwania w zbliżeniu się do drugiej osoby. Pomiędzy nimi cały czas obecne jest wahadło ze swoją zwierciadlaną powierzchnią, w której przeglądają się tak wykonawcy jak i widownia. Stalowa kula – wahadło Foucaulta – jest także symbolem nieubłaganego upływu czasu, który wykrzywia się naginany przez przestrzeń. W podobny sposób kula pozwala na scenie pracować z czasowością działania, byciem we wspólnym rytmie, który warunkuje tempo i dynamikę zbliżeń między ludźmi lub bycia we własnej mantrze. Interakcja z kulą i poprzez kulę z partnerami na scenie jest kontekstem pozwalającym eksplorować, jak bliskość koreluje się z czasem.
Wykorzystanie kuli jest rozwinięciem poszukiwań rozpoczętych w monodramie Martyny Jagodyńskiej pt. „e – obecność” w choreografii Ciesielskiego.
Choreografia w ścisłej współpracy z tancerzami: Tomasz Ciesielski
Taniec: Natalia Kladziwa, Paweł Urbanowicz, Katarzyna Leszek, Radosław Lis
Muzyka: Piotr Matula
Reżyseria światła: Radosław Lis
Kostiumy: Nikola Fedak
Produkcja i koordynacja: Joanna Stasina
Produkcja: Fundacja Nowszego Teatru / Teatr Nowszy
Koprodukcja: Kielecki Teatr Tańca
Współorganizator: Lubelski Teatr Tańca
Premiera: 12 listopada 2021, Kielce
Program Przestrzenie Sztuki jest finansowany ze środków Ministerstwa Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu, realizowany przez Narodowy Instytut Muzyki i Tańca oraz Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego. Partnerem projektu jest Uniwersytet Łódzki
FRAGMENT RECENZJI:
„Na początku cała czwórka krąży na scenie wokół ogromnej kuli niczym planety w układzie słonecznym. (…) Metalowa kula staje się nie tylko symbolem upływającego czasu lecz także energii życiodajnej, po którą możemy sięgnąć szukając jądra prawdy o nas samych. Tej prawdy nie zawsze chcemy poznać, uciekamy przed nią tak, jak uchylając się przed metalową kulą czując lęk, niepokój. Co stałoby się jeśli do tego bliższego kontaktu z prawdą miałoby jednak dojść? Podczas spektaklu artyści pokonują lęk przed bliższą relacją z samym sobą, dochodzi do czułego kontaktu z prawdą o nich samych ,fizycznego kontaktu z kulą. (…) Symbolika kuli we spektaklu jest wieloznaczna. Artyści w każdym ruchu scenicznym nadają jej nowe zaskakujące znaczenie. Kula to na pewno energia, która jest we wszechświecie, ale i w nas samych. Może być skumulowana w sercu, w umyśle, w nogach, każda interakcja z nią napędza nowe działania, które mogą nieść radość lecz niestety przy zbyt gorącym, zaangażowaniu również wypalenie”
Dorota Pogorzelska, dziennikteatralny.pl